De Halve van Pattaya

Hoe was Pattaya?

Volgens de weather-pro-app was het tijdens "ons" lange weekend tussen 28 en 32 graden. "s ochtends vroeg 28, overdag naar de 32 en 's avonds weer terug naar 28. Als je geen weather pro app raadpleegt, is het gewoon HEET, van vroeg tot laat. Had ik al verteld van de humidity. Ja hoor, het is ook humid! Geen omstandigheden om eens lekker een stukje te lopen.

Met een griepje in de week vooraf, een training-circuit waar het ook al boven de 30 graden is, was mijn plan heel eenvoudig. "Rustig aan en vooral finishen".

De organisatie had er alles aan gedaan om een leuk evenement te organiseren.

Wij als lopers, kregen een fantastisch roze shirt (type polyester wat al kleeft voordat je transpireert), natuurlijk een chip, bonnen voor de pasta party en twee BIB-nummers (eentje voor, eentje achter).

You-tube of google voor de zekerheid nog een Pattaya Walking Street om een idee te krijgen van het publiek bij de start.

Om de 2.5 km was een drankpost. De eerste helaas zonder water, maar vanaf daar was overal water met IJs. IJs? Ja IJs. Heerlijk. Met een grote ijsklont kon je na het drinken nog een paar honderd meter (zeer plaatselijk) gekoeld lopen.

De start was om 5 uur. Met ca 28 graden en een ielig briesje. Dat liep eigenlijk best goed. De eerste kilometers liepen sowieso lekker. Het was nog donker, ik was helemaal achteraan gestart, en was bezig mensen in te halen. Vanaf de boulevard ging het de stad in waar het gelijk een stuk warmer werd, en daarna weer een brede weg, waar een briesje zo nu en dan verfrissing bood. OM de 2.5km even drinken, minuutje wandelen, IJsklontje op mijn hoofd laten smelten, en weer hardlopen. Zo ging de eerste 10km in 1 uur en 7 minuten. Niet snel natuurlijk, maar voor mij prima.

Tot ca 15 km liep dat eigenlijk niet slecht. Maar toen, de zon kwam op, dat scheelde een paar graden, er werd langs de route vuilnis verbrand, en er kwamen wat D-tours door de stad met heuvels. Bij 15km, leek het me ook een goed plan om een gelletje te nemen. Wat kan dat vies zijn. Blijkbaar kan zo'n ding verkeerd vallen. Het heeft me wel een kilometertje martelen gekost voordat mijn maag weer rustig was.

Met martelen bedoel ik, wandelen lopen, wandelen lopen, erg vermoeiend.

Op exact 17 km lag de killer heuvel, je draait betrekkelijk vrolijk linksaf, je loopt een stukkie, je voelt je benen, je kijkt eens goed naar voren, en je ziet het, oops dat is een eind naar boven.

Ik denk dat daar een km naar boven gesparteld moest worden om bij een drink station te komen. Niet alleen ik, maar ook de mensen om mij heen, vielen even stil.

Na de drinkpost ging het helaas nog eens een stuk naar boven, maar daarna ging het fijn down-hill. Helaas was ik toen al wel gesloopt.

Toevallig was mijn buurman (volgens zijn BIB-nummer in de leeftijd 60-70) ook gesloopt, dus samen hebben we rustig doorge-loop/hardloopt. Tussendoor hadden we goede gesprekken, over hardlopen, de economie van Thailand, de problematiek rond Global heating en nog veel meer, voor zover dat mogelijk is met 3 woorden Engels.

Het laatste stuk heb ik samen met mijn buurman, met wie ik de laatste 3 km gemarteld had, in toch weer een vorm van hardlopen afgesloten. We zijn tegelijk met de handen omhoog gefinished waardoor ik helemaal vergat om op het "stopknopje" van mijn Garmin te drukken.

Dat alles resulteerde in een tijd op een "halve" van 2.36hrs of zo. Nee, geen trots vanwege een goede tijd, wel tevreden, omdat ik ben blijven lopen. Ik ben al zo vaak gewoon gestopt als het te warm is.

Dus, ik ga het positieve hieruit nemen, en met dat uitgangspunt (effe een dagje of twee niets) de training weer oppakken om eind van het jaar een halve onder 2 uur te doen, en daarna een halve en een hele in Orlando.