Daar gaan we weer!

Kijk. Lopen is nooit echt een hobby van me geweest. Maar als je man en je vrienden hier in Hong Kong niets anders doen naast het dagelijks werk, dan wordt je daar mee besmet. Of je nou wil of niet.

Tijdens de kerstvakantie in NL heb ik nog 2 of 3 keer gelopen. Maar ik ben geen mens die het heerlijk vind om in de kou of sneeuw rond te lopen. Geef mij maar warmte en een zonnetje. Dus na de kerstvakantie had ik er geen zin meer in. Ik kon het niet meer opbrengen om me om te kleden en vervolgens de kilometers te maken. Chiel was verbaasd. "Hoezo vind je het niet leuk meer?" En hoe harder hij probeerde om mij weer mee te krijgen om te gaan hardlopen, hoe dieper ik mijn hakken in het zand zette! Ik wil niet! Laat me nou maar! Komt vast wel weer een keertje!

Maar in Parijs, toen ik zag hoe iedereen genoot en alvast plannen aan het maken was voor een volgende marathon, toen was ik toch wel een beetje jaloers. Niet jaloers op die 42 km maar wel jaloers op de passie!
Dus mensen, ik ben weer begonnen met hardlopen. De eerste 3 keer zijn al weer een feit!

En dat ging zwaaaaaaarrrrr.... Maar ik ben vastberaden! Ik ga het doen! De eerste weken heb ik mezelf voorgenomen om vooral weer te wennen aan de routine. Kleine stukjes hardlopen, wandelend bijkomen en opnieuw kleine stukjes hardlopen. En dat dus 3 keer per week!

In ieder geval is de wil daar. Nu nog doorzetten!